Ik heb een fiets gekocht.
Voor veel te veel geld natuurlijk.
Een beetje zo’n slome stadsfiets, indiaans (of engels) model – zonder al die versnellingen. Maar ja, verliefd hè.
Hij ziet er zó mooi uit, deze Brik. Mooi groen, een klassieke kleur. Het frame gekruist. Veel geld, ook na het standaard gepingel, veel geld. Laat ik het er maar op houden dat de techniek met de kardan het waard maakt. Maar feitelijk is het zo dat ik een andere fiets wil dan anders.
Ik heb jarenlang op een zo snel mogelijke fiets heen en weer geracet naar het werk. En daar ben ik helemaal klaar mee. En dan zie ik deze Brik, met liefde ontworpen en aan huis verkocht. Niets erop of eraan wat stoort. Precies wat ik wil. Ik zie me er in gedachten al mee heen en weer fietsen. Nee, niet naar het werk, wel naar het geluk. Geen gezeik aan mijn hoofd, alleen maar de fiets van Wout.