Vandaag liep ik door een winkelpassage, ’n smal en overdekt straatje, knusse winkeltjes met overdadig veel boeken, kunst, antiek en mengvormen daarvan. Zo heb je daar de Passage Verdeau, de Passage Jouffroy tot en met de Passage des Panoramas. Ruim een halve kilometer lang achter elkaar. Prachtig natuurlijk, heel authentiek en zo. Je kunt er ook, feitelijk binnen dus, op een terrasje zitten.
En hier nu viel mijn oog op een foto van een jonge vrouw, waarbij de kol van de trui over haar hoofd zit. Ze is klaarblijkelijk de trui aan het uittrekken – die gaat zo meteen over haar hoofd heen.
Je moet weten: ik ben een ogenmens, kijk voornamelijk naar de ogen. En zeker in het onderwijs moet je jezelf daarin blijven trainen. Voor je het weet voelt iemand zich onheus bekeken. Omdat de ogen op de foto door de kol bedekt waren kon dat niet en dwaalden mijn ogen naar de ontblote borsten. Rare foto eigenlijk zo. De fotograaf zal wel tevreden zijn geweest met deze compositievorm, want er hingen er meer, identiek, van verschillende vrouwen.
Enfin, ik was eigenlijk op weg naar het Louvre voor de echte kunstonderdompeling. Eenmaal binnen liep ik uiteraard direct naar de Mona Lisa. Onnoemelijke hoeveelheden blote borsten trotserend op al die oude schilderijen. En, hoewel de afstand best groot is en de hoeveelheid mensen lastig om door te komen, viel mij direct op dat Leonardo da Vinci waarschijnlijk ook een ogenmens was.
Tevreden kuierend door dat museum werd ik getroffen door een wel heel bijzonder schilderij (van Francesco Guarino uit Napels). Op dit schilderij is de heilige Agata afgebeeld. Zij werd gedwongen zich te laten misbruiken door een romeinse machtshebber; #metoo in de derde eeuw. Omdat ze dat weigerde werd ze gemarteld en haar borsten geamputeerd. Vreselijk verhaal. Op dit schilderij zie je in haar ogen een mengeling van minachting, kracht, verzet, teleurstelling en ongebroken geloof in haar eigenheid.
Aan de buitenkant van de kerk De la Madeleine is er een standbeeld aan haar gewijd.