Treurig kijkt ze voor zich uit, tekenend, krabbelend op een papiertje. Op mijn vraag wat er schort, zegt ze dat ze tijdens de wiskundetoets niets meer wist. Een black out. Ze was gewoon alles kwijt, terwijl ze zo goed geleerd had. Alle opgaven gemaakt in de bijles. Tja, wat moet je dan?Ik kijk nog eens naar haar tekening en het lijken precies hersenen. Als je goed kijkt kun je je voorstellen dat ze een paadje kan aanleggen naar de sommen die ze eigenlijk wel kan. Zoals haar overbuurman robots programmeert (verschil moet er wezen), kan zij natuurlijk altijd haar eigen hersenen programmeren.
Ik ga je een geheim verklappen zeg ik; niet meteen doorvertellen hoor. Bij wiskunde opgaven zijn de a en b van de som altijd makkelijk, b en c zijn al wat lastiger, c en vooral d worden moeilijk. Oefen voor de toetsen vooral wat je makkelijk vindt! Op die manier kun je in je hersenen dat weggetje aanleggen en vind je de sommen wellicht beter terug tijdens de toets.
Ja maar, dan haal ik maar een vijf! Tja zeg ik, wat heb je dan liever: niks meer weten of in ieder geval genoeg voor een vijf? Die keuze is gemakkelijk en ze klaart al weer wat op.
Hopelijk is dit zo een opstapje tot iets minder angst.